Het belang van zelfzorg

Ze zijn nu 13 jaar samen, hebben twee kinderen en hij is ongelukkig. Hij is gek op zijn vrouw, maar de manier waarop hun relatie en hun leven zich door de jaren heen heeft gevormd, maakt hem ongelukkig. Als eerste draait hun leven om de kinderen. Hij zou dat graag anders zien, maar zijn vrouw vindt het zo fijn. Zij komt uit een ander land waarbij het lang niet altijd vanzelf sprekend was dat de kinderen zoveel aandacht kregen, en dus wil zij haar kinderen altijd en overal onvoorwaardelijk veel aandacht geven.

Daarnaast zie hij zijn vrienden eigenlijk niet meer.  Deels omdat de kinderen zo’n prominente rol aannemen in zijn leven, maar ook deels omdat zijn vrouw nauwelijks een sociale kring heeft en hem liever niet ziet weggaan. Omdat hij haar niet in de steek wil laten, blijft hij dus thuis.

Vervolgens is er nog de seksuele relatie: zij mist deze, ze wil graag meer seks. Het liefst veel meer, maar in ieder geval iets meer dan die ene keer per maand nu. Maar het lukt hem niet om zich hiertoe te zetten ‘het is er gewoon niet meer’. En omdat hij zo gek is op zijn vrouw, komt hij in gesprek om het weer ‘spontaan te gaan voelen’. Nou is seks nooit spontaan, dus dat wordt lastig. Er is altijd iets, een aanraking, beeld, gedachte, of herinnering die de zin in seks aanwakkert. Maar er is nog iets waar hij tegenaan loopt, wat hij wel weet maar zijn vrouw niet. En hij weet ook niet hoe hij het haar ooit zou kunnen vertellen: hij vindt haar niet meer fysiek aantrekkelijk. In de afgelopen 5 jaar heeft ze geen enkele vorm van zelfzorg laten zien. En hij voelt zich enorm schuldig dat hij zo ‘oppervlakkig’ is, maar het beïnvloedt zijn behoeften naar seks heel sterk. Ze is 45 kilo aangekomen, ze heeft het te druk met de kinderen om haar uiterlijk te verzorgen en haar fysieke gezondheid is achteruit gegaan door de verwaarloosde zelfzorg. Als hij haar ziet, maakt hij zich zorgen. Als hij haar ziet, ziet hij niet zijn seksueel aantrekkelijke vrouw met wie hij graag wil vrijen. En wellicht projecteert hij die zorgen ook wel op de prominente rol van de kinderen: als ze meer tijd voor zichzelf konden maken, zou zijn vrouw weer meer als zijn vrouw voelen.

Na 3 gesprekken komt zijn vrouw erbij, nadat hij redelijk onverwacht al deze inzichten heeft geworven: hij kwam immers enkel met de hulpvraag weer spontaan te willen gaan vrijen. Maar het zal mij benieuwen hoeveel gesprekken het nodig zal hebben voordat hij zijn inzichten met haar zal delen, aangezien het ook al 13 jaar neemt om te zeggen dat hij zijn vrienden vaker wil zien.