In deel 1 zag Marije, die net in de stad was komen wonen, af en toe stiekem kijkend vanaf haar balkon, hoe de benedenburen Joost en Evelien aan het vrijen waren in de achtertuin. Het wond haar zo op dat ze aan het fantaseren sloeg, met als gevolg dat een hoogtepunt bij haar niet uitbleef. Achteraf vroeg ze zich af of haar benedenburen iets hadden gehoord van haar climax.
Het is een dag later als ik de post ophaal. In de entree van het flatgebouw bevinden zich de bussen. Ik open het klepje van mijn postbus en vind een gevouwen briefje, dat met een plakbandje is dichtgeplakt. In de lift weer naar boven scheur ik het tapeje los en lees: “Sorry Marije. Ik hoop niet dat je je aan ons hebt gestoord. We hebben er even niet aan gedacht dat je ons kon zien. Ons oude tuinhuisje had een afdak. Daaronder konden we ongezien onze gang gaan. Net te laat zagen we een stukje van jouw parasol. Het spijt ons dat we niet aan jouw privé hebben gedacht. Het zal niet meer voorkomen. Nogmaals sorry, Joost.” Verrast door de goede bedoelingen van deze tekst, zegt die ook dat zij me hebben gehoord toen ik klaarkwam, althans dat vermoeden rijst in mij op. Ik vraag mij af of dat erg is. Aan de andere kant heeft de openheid van mijn benedenburen mij ook getroffen. Zouden ze uit hetzelfde hout gesneden zijn als ik? Gewoon zeggen wat je denkt en doen wat je zegt? Dat zou fijn zijn, dan heb ik heel leuke buren! Ik glimlach om mijzelf bij deze gedachte.
Het is een paar dagen later als ik Joost weer bezig zie met de opbouw van zijn schuurtje. Evelien loopt met planken heen en weer. Als Joost omkijkt ziet hij mij op het balkon staan. “Hoi”, roept hij naar boven, “heb je ons briefje gelezen?” Ik knik bevestigend, waarop Evelien toevoegt: “als je het vervelend vond, je mag best even komen praten hoor!” Ik geef aan dat ik me er niet aan gestoord heb, maar ook dat ik best even langs wil komen. Na mijn verhuizing hebben we daar de tijd nog niet voor genomen, dus komt dat nu wel uit. Niet veel later zit ik beneden in de tuin bij mijn benedenburen. In de schaduw van een boom is een kleine kring van stoelen rond een tuintafeltje gezet. Joost lurkt aan een flesje bier, terwijl Evelien en ik genieten van een prettige Chardonnay. “Heb je ons echt bezig gezien?”, vraagt Joost terwijl hij met de deur in huis valt. “Joost, gedraag je…!”, probeert Evelien hem te corrigeren, maar ik leg gauw ter geruststelling een hand op haar arm. “Ja, ik kon werkelijk alles zien!”, proest ik vrolijk en brutaal uit. “Ohhh???”, brengt Evelien verbaasd uit, terwijl ze rood op haar wangen kleurt. Ik laat me niet in een hoek duwen door Joost en zeg er achteraan: “en ik heb genoten!”. We barsten gedrieën uit in een bevrijdende lach. Mijn vermoeden wordt bevestigd als Joost schaterend eruit flapt: “dat meenden we al te horen”.
We praten honderduit, zodat we elkaar een beetje beter leren kennen. Als Joost vraagt hoe het met de liefde staat, moet ik bekennen dat ik dat al een poosje niet meer heb. “Hoe oud ben je, als is vragen mag? Je oogt jong, je lijkt me wel wat voor mijn broer Bram!”, gaat hij brutaal verder. Evelien kijkt hem weer boos aan, maar ik vermoed dat zij het wel prettig vindt dat haar vriend zo recht door zee is. Ik geef aan dat ik vijfentwintig ben, waarop Joost vertelt dat zijn broer dat ook is. “Ik moet toegeven Marije, het is echt een leuke jongen”, haakt Evelien in, “net als mijn Joost een tikkeltje brutaal, maar een klein hartje hoor. Best een romanticus ook. Dat weet ik omdat hij altijd zo attent is en nooit een verjaardag vergeet. En altijd neemt hij wat leuks of lekkers mee als hij naar zijn ouders gaat. Wacht, ik heb hier nog ergens een fotootje van hem”. Ze staat op en loopt naar een kastje, haalt er een foto uit en houdt die voor mijn neus. Ik zie een vrolijke jongeman, die wel wat trekken van het gezicht van Joost vertoont. Donkere krullen ook en net zo’n lach. “Leuk, een knapperd hoor, een lekker ding zelfs”, zeg ik terwijl ik na een poosje gekeken te hebben de foto weer teruggeef. “Zal ik eens vragen of hij contract met je opneemt?”, stelt Joost de hamvraag. Hoewel ik me wat overvallen voel door zoveel directheid, realiseer ik me ook dat niet geschoten altijd mis is. Daarom knik ik goedkeurend en geef hem mijn 06-nummer. Wie niet waagt, wie niet wint.
Die avond kruipt ik wat beneveld door de wijn mijn bed weer in en val al gauw in een diepe slaap. “Ja, in mijn kontje”, hoor ik Evelien zuchten in mijn droom. Joost heeft z’n pik in een vuist, voorziet die van een condoom, en drukt pardoes het hele ding bij zijn geliefde naar binnen. Ik zie hoe hij stampend tekeergaat. Evelien vindt het allemaal prachtig en heerlijk. Ze zucht, kreunt en gilt boven het kletsende geluid van Joost uit, die tegen haar billen stoot. De borsten van Evelien wiebelen in volle vaart heen en weer, net als de zak van Joost, waarin zich kogels van ballen bevinden. Dan trekt hij terug, doet het condoom af en ramt zijn hele gevaarte de vagina van zijn vriendin in. Onderwijl vingert ze zichzelf. Haar schaamlippen zijn opgezwollen, haar clitoris steekt als een knopje naar buiten. Ze neemt die tussen twee kleddernatte vingertoppen en knijpt erin. Vervolgens trekt Joost zijn piemel weer teug en schuift het hele ding de kont van Evelien weer in. Haar sterretje knelt om de dikke schacht van Joost zijn lul. Hij stoot en stoot, totdat hij tot zijn genoegen hoort hoe Evelien een gigantisch orgasme beleeft. Ze ramt haar billen, terwijl haar gekreun de hele ruimte vult, tegen het onderlichaam van Joost aan. Snel trekt hij terug en spuit zijn zaad, in lange stralen, over de rug van Evelien heen. Zij, op haar beurt, sproeit een spuitorgasme de kamer in.
Ik schrik wakker en kijk in het duister van de nacht. Ik schaam me zelf dat ik zo over mijn onderburen heb gedroomd. Ze moesten eens weten! “Jeetje, pure porno, waar komt dit ineens vandaan?”, vraag ik mezelf af. Tegelijkertijd voel ik me ook prettig door het opgewonden gevoel in mijn onderbuik. Onaangekondigd maak ik een gedachtensprongetje. Ik zie de opgewekte lach van een jongeman voor me. Bram, de broer van Joost. Zal hij ook zo talentvol in bed zijn? Ik doezel nog wat en val wederom in een diepe slaap…
Wordt vervolgd
Jan
