Schaamte voor zijn seksualiteit

Toen hij me benaderde gaf hij aan dat hij zich erg schaamde voor zijn hulpvraag. Daarom had hij mij ook benaderd, omdat hij had gezien dat ik er al eerder eens iets over geschreven had. Hij hoopte dat als hij met mij in gesprek zou gaan, hij zich dan misschien iets minder zou schamen, dan wel ongemakkelijk zou voelen.

En terwijl hij voor me zit, staat het schaamrood letterlijk op zijn wangen. In zijn inschrijfformulier heeft hij weinig durven aangegeven. We zijn even oud, weet ik. Hij is bang voor mijn oordeel, terwijl het vooral zijn eigen oordeel hem in de weg zit om te vertellen waarom hij komt. Met veel afleidende woorden komt het eruit: hij heeft een fetisj waar hij zich voor schaamt, te weten het idee dat hij panty’s draagt. Hij heeft er al ‘last’ van sinds dat hij interesse kreeg in seks. En ik schrijf hierbij bewust dat hij er last van heeft, omdat hij het altijd als een enorme last heeft ervaren.

Als hij het beschrijft en de mate waarin het tot uiting komt, vraag ik me af waarom hij zich altijd in deze mate heeft geschaamd. Is er dan niemand geweest die hem heeft kunnen geruststellen? Is er dan niemand geweest die hem heeft verteld dat ze ook een bijzondere seksuele voorkeur of fantasie heeft?

Zijn gehele seksualiteit is altijd gekleurd geweest door schaamte en als gevolg hiervan eenzaamheid. Schaamte voor wie hij was en wat hem opwond.

Waarschijnlijk is het lastig om het helemaal te normaliseren, omdat het niet bij iedereens seksuele belevingswereld past, maar het is voor hem zo verschrikkelijk belangrijk om het voor hem wel zo veel mogelijk te normaliseren. Uit schaamte voor zijn eigen fantasieën, vermijdt hij namelijk elke vorm van oprechte opwinding. Hij heeft geleerd om seks te hebben met een ander door te dissociëren: uit angst om in contact te komen met zijn eigen opwinding en zijn eigen fantasieën, schakelt hij zijn hele gevoel uit. Eenzelfde iets, dissociëren, zie je bij mensen die een geschiedenis van seksueel misbruik hebben. Zo groot was zijn gevoel van angst en schaamte dus.

Door hem toestemming te geven voor zijn eigen seksuele voorkeuren en fantasieën, kan hij leren om het onderdeel te maken van zijn eigen seksualiteit. Door het te normaliseren, mag hij milder zijn naar zichzelf toe. En als hem dit lukt, lukt het hem hopelijk uiteindelijk ook om in het contact met zijn vriendin te blijven als zij samen vrijen. Dan pas kan hij echt zonder remmingen zijn eigen opwinding ervaren. En misschien kan hij zichzelf dan zelfs toestemming geven om af en toe even af te dwalen naar een van zijn fantasieën.