Dat je relatie verandert na het krijgen van een kind, zal iedere ouder kunnen bevestigen. Dat de seks verandert zal ook iedereen kunnen bevestigen. Dit hoeft niet te betekenen dat het per definitie slechter wordt, maar anders wordt het wel.
Het is niet meer dan logisch dat een kindje alle aandacht vraagt, want het is ook afhankelijk van jou en je partner. Maar wat niet logisch is, is dat jij en je partner elkaar uit het oog verliezen. En hoe graag je ook van tevoren wil dat dit bij jou niet het geval zal zijn, het is een zeer gemakkelijke valkuil om in te verglijden. Biologisch gezien is het nodig dat de wereld om de baby draait, maar relationeel gezien is het misschien niet wat je wilt. Als vrouw zijnde kan je jezelf verantwoordelijk houden voor de partnerrelatie, maar je hebt wel betere dingen te doen! Jouw baby heeft jouw aandacht nodig: jouw onverdeelde aandacht.
En hier komt het lastige: jouw partner heeft ook jouw aandacht nodig. En zo ervaren veel vrouwen dat er aan alle kanten aan ze getrokken wordt. Door hun kind(eren), hun werk, hun partner, de ouders, het sociale leven en wellicht nog wel door meer.
Hier komt dan ook mijn pleidooi voor de mannen (excuus voor dit ontzettend heteroseksuele stuk): Man, eis je plek op! Zorg dat je vrouw niet enkel en alleen moeder is en zichzelf en de partnerrelatie vergeet. Zorg dat jij de verantwoordelijkheid van de partnerrelatie op je neemt terwijl je vrouwlief onder invloed van de hormonen haar aandacht op de baby richt.
Zorg voor oppas (!!) en neem haar mee uit. Of het nou voor een kop thee is, een glas wijn, een diner of een filmpje. Organiseer het. Binnenshuis mag natuurlijk ook, zeker als de kinderen op tijd op bed liggen, maar houdt er dan rekening mee dat de joggingsbroek aanblijft, dat de kinderen wakker kunnen worden of dat de bank wel erg lekker ligt en tevens ook zalig slaapt.
Om samen goed in dat ouderschap te staan, is het noodzakelijk om ook goed in het partnerschap te blijven staan. Je hebt elkaar nodig, ook als je even geen papa en mama bent (of mama en mama, of papa en papa, om even enige nuance aan te brengen!). Er komen namelijk tijden waarop jij even niet lekker in je vel zit en jij je partner nodig hebt. Niet de ouder van je kinderen, maar jouw geliefde. Jouw minnaar. Jouw maatje. Investeer in het partnerschap, met de nadruk in dit geval op de man ((!) of andere ouder), en je investeert in het ouderschap en daarmee dus ook in je kinderen.
Hoe mooi is het als je kind (eren) leert hoe ouders elkaar lief kunnen hebben en aandacht voor elkaar mogen hebben. En dat zij dit dan later ook willen hebben met hun toekomstig partner. Een mooi vooruitzicht zou dat zijn toch? Als je ze zoiets waardevols kan meegeven?
Dus: Man, eis je plek op! Zoek de momentjes op met je partner en geniet intens van de tijd samen zonder de kinderen.
