Angst de verkeerde te kiezen

Ze is 38 jaar en weer vrijgezel. Dit keerde duurde haar relatie 6 maanden voordat ze het gevoel kreeg dat het niet oké was. Ze wist niet zo goed waarom, maar het voelde weer als vanouds. En tot nu toe had ze dan elke keer weer de relatie verbroken, zonder echt te kunnen benoemen waarom ze de relatie nou verbrak.

Ze had altijd gedacht dat het aan haar lag, dat ze te kritisch was en dus voortdurend van partner wisselende. Maar sinds haar laatste relatiebreuk en de start van haar therapie, begon ze langzaam in te zien dat het helemaal niet aan haar kritische blik lag. Ze heeft het zichzelf jarenlang kwalijk genomen: dat ze zulke hoge eisen stelde aan haar partners. Dat ze simpelweg teveel verwachtte van de mannen in haar leven.

Het waren geen eisen of verwachtingen, maar het was angst.

Telkens weer kwam haar gedrag voort uit angst: de angst om zelf niet goed genoeg te zijn voor een ander. De angst dat er iemand anders dan degene die ze kiest. De angst om genoegen te nemen met minder, simpelweg omdat iemand zich aandient. Ze had zichzelf niet eerder gezien als iemand die angstig is, maar terugkijkend is ze altijd bang geweest. Zeker binnen de liefde.

Ze verbrak haar relaties niet telkens omdat de ander niet aan haar verwachtingen deed. Ook al was het haar wel verteld, dat ze te hoge en onrealistische verwachtingen had van een partner. Dit had ze altijd als waarheid aangenomen, zonder erbij stil te staan wat haar onrealistische verwachtingen eigenlijk zouden zijn. Pas nu dat ze 38 jaar is en met iemand in gesprek is die haar vragen stelt, in plaats van een oordeelt velt, lukt het haar om tot andere inzichten te komen.

Toen we verder konden inzoomen op haar, kwam ze erachter dat haar hechting helemaal niet zo veilig is, als dat ze altijd had gedacht. Ze was angstig ambivalent (onveilig) gehecht: dit betekent voor haar dat ze zich enerzijds graag wil hechten aan een ander, maar het vervolgens heel lastig vindt om om te gaan met de kwetsbaarheid en de onzekerheid die zo’n emotionele relatie met zich meebrengt. Dit is zo lastig voor haar om te verdragen, dat ze als gevolg dan de relatie verbreekt, om een gevoel van controle terug te krijgen.

Nu dat ze 38 jaar is, waren het niet zo zeer haar verwachtingen en eisen ten aan zien van een partner welke ze moet aanpassen, maar haar eigen angst en onveilige hechting. Ze moet in contact komen met haar eigen gevoel, haar eigen kwetsbaarheden en onzekerheden. Ze moet voor het eerst in haar leven stil staan bij zichzelf, in plaats van letterlijk weg te lopen uit een betekenisvolle situatie.