Coming out, het feest van lesbisch zijn.

Het is Coming Out Day. De feestdag, jaarlijks op 11 oktober, waarop mensen uit de LHBTI-gemeenschap vieren dat ze voor hun geaardheid zijn uitgekomen, of dat nog gaan doen. Het is voor Anne een uitgelezen moment om open te zijn over hen die anders dan hetero geaard zijn. En dat is ze. Ze zit in het café tegenover me in stoere spijkerkleding en tovert een vrolijke lach op haar gezicht als ik haar een kop koffie aanbied. Ze is het gewend om over haar leven te vertellen, daar ze zich bij het COC inzet voor de belangen van haar seksegenoten. Ze is lesbisch en ze voelt zich daar thuis bij. Door die ontspanning ontstaat er eerder een gesprek dan een interview.

Hoe ging jouw coming out?

Ik had al wel vriendjes gehad, maar voelde me er gewoon niet thuis bij. Zoiets als dingen moeten waar je eigenlijk geen zin in hebt. Totdat ik op een schoolfeestje in gesprek met een vriendinnetje raakte en verlangens voelde die ik nog niet kende. Toen ik veertien was heb ik het mijn moeder verteld. Ik kreeg het antwoord dat je wel vaker hoort. Zoiets van, kind dat dacht ik al wel hoor. Het lag er misschien ook wel een beetje bovenop. Boompje klimmen en voetballen, dat heeft me altijd meer geïnteresseerd dan die typische meisjesdingen. Ik zit trouwens nog steeds op voetballen. Een team vol gelijkgestemden (op dat moment klinkt er een gulle lach door het etablissement. Ik stel me voor hoe die meiden met elkaar verschrikkelijke lol hebben). Op de middelbare school ben ik dan uit die kast gebleven. Het zit in mijn karakter daar dan ook niet meer geheimzinnig over te doen.

Heeft jouw hele leefomgeving jou dan als lesbienne geaccepteerd?

Die vraag is eigenlijk een beetje een open deur, omdat je weet dat ik voor het COC werk doe om die acceptatie van de LHBTI-gemeenschap te bevorderen. Dat zoiets nodig is betekent dat acceptatie nog best een probleem is. Zo loop ik gewoon gearmd met mijn vriendin door de stad. Maar als je dan wel eens mensen opvallend naar ons ziet staren, of dat sommige mannen dan achter je dingen zeggen, zo van “Gaan jullie lekker? Mag ik met jullie mee?”, dan weet je dat er nog een weg te gaan is. Geweld heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt. Het is eigenlijk een schande dat we ’s avonds in het uitgaansleven nog meer op onze hoede moeten zijn.

En wat zijn de mooie kanten?

Het lesbisch zijn is ook een feest. Als ik in mijn omgeving zie hoe saai het leven van hetero’s kan zijn. Het leven langs geëffende paden, het samenscholen van vrouwen bij vrouwen en mannen bij mannen als er visite is, vanwege de dingen waarover gepraat wordt. Bij mijn voetbalclub bijvoorbeeld is dat anders. De vrouwen daar zijn weliswaar heel verschillend, maar dat wordt juist geaccepteerd en gewaardeerd. Daarbij kan ik dan helemaal mezelf zijn. 

Is het niet beperkend dat je dan bij community-genoten moet zijn om dat te kunnen ervaren?

Misschien. Maar ik ervaar de acceptatie. Dan maar een kleiner clubje mensen. Er is een soort kameraadschap en je kunt gewoon alles denken en zeggen wat je wil. Ik hoor vaak over jaloezie bij hetero vrouwen. Daar hebben wij helemaal geen last van. Maar misschien heb ik het ook wel getroffen hoor, want je hoort vaak zeggen dat lesbische vrouwen juist erg jaloers zijn. Maar dat is denk meer als je een relatie hebt. Ik vind het ook niet leuk als mijn vriendin met een ander zoent immers.

Voor ieder is er die eerste keer. Kun je daar ook eens wat over vertellen?

Ik werd verliefd op een meisje van school. Een knappe meid. Er waren in de klas dus ook best jongens die haar ook wel zagen zitten. Op een schoolavond is het toen gebeurd. Zij en ik zijn de aula, waar het feest werd gehouden uitgelopen. Zogenaamd om even een sigaretje te roken. Maar het was om te zoenen. Het was voor mij die overweldigende ervaring waar ik op had gehoopt. Hartstikke positief dus. Het duurde een poos voordat de eerste keer zich aandiende. Bij haar thuis was het, toen haar ouders een weekendje weg waren. In haar bed. Ik voelde me zo stoer. Bedacht me dat ik bij haar dingen mocht doen die de jongens van de klas ook zo graag hadden willen doen met haar (haar ogen glimmen me als glanzende knikkers tegemoet).

Een eerste keer met iemand van hetzelfde geslacht. Bedacht je je dat?

Nou, niet zo zeer op dat moment. Later wel toen ik van een jongen hoorde dat hij zich daar niets bij voor kon stellen. Hij zei zoiets als: dan ben je toch hetzelfde? Het is juist dat de ander zo van je verschilt dat boeit. Maar zo is het helemaal niet. Ik mag dan een zelfde type lichaam hebben, dat van een ander verschilt daar geheel van. We hebben allebei borsten bijvoorbeeld, maar dat wil niet zeggen dat ze gelijk zijn, gelijk voelen, niet opwinden doordat je ze zelf ook hebt. Dat geldt uiteraard ook voor de rest en zeker voor de intieme delen zal ik maar zeggen. En zo is het ook met wat je fijn vindt of niet. Het mag zo zijn dat je beide vrouw bent en iets meer achtergrond hebt over wat je zelf lekker vindt. Maar de ander kan daar net zo anders over denken, als bij hetero stellen.

En speeltjes, gebruik je die ook meer als lesbische vrouw?

Dat zal van persoon tot persoon wel verschillen. Maar ik heb echt niet een kast vol vibrators of zo hoor. Je hoort vaak dat een vrouw net die ene vibrator het fijnst vindt en dus het vaakst die ene uit het nachtkastje haalt. Zo is het bij mij ook. Wel heb ik vernomen in mijn omgeving dat veel van ons een strap-on hebben. Een voorbind-dildo dus. Dat vind ik dan weer grappig. Want veel mannen denken dan weer dat vrouwen met elkaar veel tederder vrijen dan bij hetero stellen het geval is. Dat is soms ook wel eens zo. Maar om het plat te zeggen, ik vind het ook hartstikke leuk om mijn vriendin met zo’n strap-on eens lekker stevig te neuken. Zelf voel ik dan niet zo veel, maar vooral bij doggy-style zie je haar dan zo lekker genieten. Mooi hoor!

Wat vind je van porno?

Ik kijk er wel eens naar, maar bedenk ook dat het weinig met de realiteit te maken heeft. Zeker bij lesbische porno is dat zo. Dat is vrijen van vrouwen om mannen op te winden. Dan hebben die vrouwen van die plastic borsten. En ze gaan bij elkaar naar binnen met ellenlange nagels. En dat ze dan gaan scharen. Nou dat is in het echte leven een onhandig gestuntel hoor. En maar hijgen en kreunen. Ik schiet er juist van in de lach. En zo’n standje 69 dan. Ik raak er maar van afgeleid. Geven en nemen tegelijk. Vrouwen zouden dan zoveel tegelijk kunnen. Dat zal, maar dat is niet synoniem voor genieten. Dus liever om de beurt met de mond, zal ik maar zeggen. Dan kun je je er tenminste aan overgeven. Nuchtere ik die ik ben.

En hoe zit het met de wisselende contacten?

Ik heb een tijdje in een homo discotheek gewerkt. Daar zag je bij de mannen dat zij echt veel wisselende contacten hadden. Dan weer de één, dan de ander. Ik heb als lesbienne meer de ervaring dat wij serial-daters zijn. Dus een rij dates met dezelfde. Dan is zo’n periode vaak onstuimig. Dus veel erop uit met zijn tweeën en ook in bed is het dan heftig. Maar het beeld klopt wel volgens mij dat wanneer het op is, dat het dan ook echt op is, en dat er dan snel overgestapt wordt op de volgende vriendin. En toch willen we ook liefde. Maar liefde voor het leven, dat is lang hoor!

Liefde dus. Zullen we eindigen met wat jij de lezers nog zou willen zeggen?

(Ann denkt even na). Laten we samen strijden voor een stad, een land, een wereld waarin iedereen anders is, maar wel gelijk aan elkaar. Laten we ervoor zorgen dat mensen niet langer gediscrimineerd worden op basis van hun geaardheid, afkomst, huidskleur, geloof of wat dan ook. Help ons, door diversiteit te prijzen.”