“Maar jij vindt seks helemaal niet zo belangrijk en dat is oké.”

“Maar jij vindt seks helemaal niet zo belangrijk en dat is oke’. 

Waar zou ik zijn zonder de overtuigingen en de aannames van mijn cliënten. Ze zetten me dagelijks aan tot nadenken, oprecht nadenken. En nu ik een boek heb gelezen over oprechte vragen stellen (Socrates op Sneakers, aanrader!), merk ik dat ik nog meer nadenk. Want alhoewel deze uitspraak best liefdevol lijkt, staat hij boordevol aannames en oordelen. 

Een dergelijke uitspraak komt minstens binnen elke seksuologie traject wel een keer naar voren, waarbij het gaat over hoe belangrijk je seks vindt. Kennelijk is dit iets wat speelt: hoe belangrijk je seks vindt. 

Even een stukje context in dit gevalt: In deze situatie werd de uitspraak gedaan door een man die echt gek is op zijn vrouw, maar die er mee worstelt dat haar seksuele interesses zo anders zijn dan die van hem. Hij zou niet eens perse willen dat zij verandert, maar komt met een hulpvraag om zichzelf te veranderen, om ‘seks minder belangrijk te maken’.  Zijn vrouw hoeft minder vaak seks dan hij dat zou willen, ze denkt veel minder vaak aan seks dan haar man dat doet, heeft eigenlijk geen behoefte aan porno of het gebruik van seks speeltjes, en ook is ze minder nieuwsgierig naar nieuwe dingen dan haar man. 

Er zijn een boel dingen waarvan zijn vrouw zelf kan aangeven dat ze er inderdaad in verschillen, namelijk de zojuist beschreven aspecten van hun seksuele relatie. Maar waar ze het niet mee eens is, is de aanname die haar man doet in zijn uitspraak dat zij seks helemaal niet zo belangrijk vindt. Want zij vindt seks wel belangrijk! 

Vervolgens merk je dat ze wat onzeker wordt over haar eigen overtuiging hierin. Want als ze niet zo vaak wil, niet echt nieuwsgierig is naar nieuwe dingen, ook niet echt vaak bezig is met seks, hoe komt ze er dan bij dat ze het wel belangrijk vindt?

En op dat soort momenten komt de filosoof in mij naar boven (let wel, ik heb nog nooit een vaak filosofie gevolgd, maar sinds ik dat geweldige boek heb gelezen, voel ik me een amateur filosoof) en vraag ik me af, in gesprek met mijn cliënten: hoe definieer je dan of je seks belangrijk vindt? Hoe kom je daar achter en in welke mate kan dat gemeten worden? 

Is dat te meten? 

Gaat het over de frequentie waarin je seks hebt, dan wel zou willen hebben? Zegt het iets over de mate waarin jij over seksualiteit praat of denkt? 

We raken verzeild in een gesprek hierover en lijken tot een conclusie te komen waarbij het niet perse gaat over dit alles. Je kan namelijk ook 1 keer per maand heerlijke seks hebben, op een manier waarop je het al 20 jaar doet samen, en seks ontzettend belangrijk vinden. 

Iedereen kleurt daarin zijn eigen betekenis en kan voor zichzelf voelen in hoeverre ze seksualiteit belangrijk vinden. En daar begint de volgende vraag, want wat is seksualiteit dan? Waar begint het en waar eindigt het..? Als het al ergens eindigt.